|
روزى از امام جعفر صادق علیه السلام سؤال کردند: روزگار خود را چگونه سپرى مىفرمائى؟ حضرت در جواب فرمود: عمر خویش را بر چهار پایه و رکن اساسى سپرى مىنمایم: مىدانم آنچه که روزى براى من مقدّر شده است، به من خواهد رسید و نصیب دیگرى نمىگردد. مىدانم داراى وظائف و مسئولیّتهائى هستم، که غیر از خودم کسى توان انجام آنها را ندارد. مىدانم مرا مرگ در مىیابد و ناگهان بدون خبر قبلى مرا مىرباید؛ پس باید هر لحظه آماده مرگ باشم. و مىدانم خداى متعال بر تمام امور و حالات من آگاه و شاهد است و باید مواظب اعمال و حرکات خود باشم. مستدرک الوسائل، ج 12، ص 172. [ 87/8/4 ] [ 2:17 عصر ]
و علی رفت ...
وعلی رفت تا به عالمیان بفهماند که چگونه خورشید درخشانی مثل او در هوای پر از دود و سیاهی جهالت محو می شوند. وعلی رفت تا به شیعه بیاموزد که اگر گرسنه بماند و اگر تشنه بماند و اگر یاسش را از او بگیرند و اگر... باز هم باید بود و باز هم باید ایستاد. و علی رفت تا من و تو بترسیم. بترسیم از اینکه نکند ما هم در زمره جاهلان زمان خود باشیم. وعلی ماند چون عدالت ماندنی است. و علی ماند چون حقیقت ماندنی است. و علی ماند چون مظلوم باید بماند تا وارث زمین شود. دود و سیاهی جهالت با وزش نسیم معرفت کنار می رود و خورشید نمایان می‌شود. خدا کند که به تاریکی دنیا عادت نکنیم. خدا کند دود و سیاهی جهالت را بجای حقیقت نپذیریم. و خدا کند تا نمایان شدن خورشید نگاهمان از آسمان جدا نشود. [ 87/7/1 ] [ 12:13 صبح ]
|
تصویر روز  | |
| [ طراحی : نایت اسکین ] [ Weblog Themes By : Night Skin ] | ||
